با سلام و خسته نباشید خدمت دوستان :))
من نمیدونم چرا هردفعه میخوام یه چیزی بنویسم تا کامپیوترو روشن میکنم همش یادم میره .
نمیدونم تاحالا با همچین انسان فیش مموری ای رو به رو شُدید یا نه ^____^
الان که دارم اینارو تایپ میکنم هی چشمم میوفته به اون شعر رو دیوار که قراره برا امتحان شفاهی ادبیات حفظش کنم .نه تنها از این شعر متنفرم بلکه خیلی خیلی متنفرم (ببخشید دیگه زیاد دست به قلمم خوب نیست یکم کج و معوج حرف میزنم ) شاید اگه مجبور نبودم حفظش کنم ازش خوشم میومداااا ولی دای نَمِلیاخ *1 خوشم نمیاد
بیا تا برآوریم دستی ز دل که نتوان برآورد فردا ز گِل
کریما به رزق تو پرورده ایم به اِنعام و لطف تو خو کرده ایم
الانم دوباره یادم رفت چی میخواستم بگم :///
آهااااا میخواستم بگم چرا به خودم میگم سمپادی احمق -___-
والا دوره ی ما که اومدن برا زنجان ِ به این کوچولویی حدود 300 نفرفقط برا تیزهوشان برداشتن. ینی تقریبا همه رو
ماکه همه ذوق مرگ شدیم ولی اونایی که درنیومدن اصن تا مرز افسردگی رفتن.
به قول این کتابای مرحوووووووم صمد بهرنگی "بنا کردند به " تخریب شخصیت ما که اگه مث همیشه 60 نفر اینا برمیداشتن هیچکدومتون درنمیومدید و شماهارو فله ای برداشتن و از این چیزا
البته یکمم راست میگفتنا . اصن کلاس فرزانگان اومد پایین.منم که ماشالا هزاااااار ماشالا تیزهوش :/ فک کنم نفر سیصدم بودم بین اون همه آدم . با اینکه سه ساله تو این مدرسه ام ولی خب هنوزم گاهی وختا حس میکنم نمیکشم :(
سو آی کال مای سِلف لایک دیس :$
خب دیگه زیاد چرت و پرت گفتم طبق معمول !
در آخر یادی میکنیم از استاااااد روزبه معین :
فک کن تو یه جزیره گیر کردی ، نه ساعت داری ، نه قطب نما ، نه کسی که ازش تاریخ رو بپرسی...
اگه بخوای بدونی چند شنبه هست ، میدونی باید چی کار کنی؟
باید هفت تا غروب خورشید رو در نظر بگیری ، گندترینش فرداش میشه شنبه! #قهوه ی سرد آفای نویسنده
نکته ی 1 : دای نَمِلیاخ به زبان شیرین ترکی میشود دیگه چیکار کنیم
نکته ی 2 : نکته ی دومی وجود ندارد -_-
